Όσα άνθη και αν κόψετε δεν μπορείτε να σταματήσετε την Άνοιξη! Άρθρο στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα.

 

Όσα άνθη και αν κόψετε, δεν μπορείτε να σταματήσετε την Άνοιξη!

Με αφορμή το ανοιχτό κάλεσμα για την ελληνική εργατική Πρωτομαγιά, που διοργάνωσε για άλλη μία φορά ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ, ζήσαμε ξανά την αγαστή συνεργασία κράτους-παρακράτους. 

Το κάλεσμα αυτό είναι μία μνήμη διεκδικήσεων μνήμης και τιμής για τον Έλληνα εργαζόμενο, κάτι που ακόμα και σε αυτό εγκλημάτησαν οι αριστεροί, όταν βίασαν την ιστορία και παραποίησαν την αλήθεια μαζί με τους συνένοχους ψευτο δημοκράτες.

Αυτό που βιώσαμε ήταν η γνώριμη πλέον πίεση της φίμωσης. Ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται μόνιμα, διότι η φωνή μας έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα παγιωμένα συμφέροντα του συστήματος. 

Χρησιμοποιούν τις ίδιες τακτικές: ψυχολογική τρομοκρατία, κρατική πίεση, διαστρέβλωση της αλήθειας, στοχοποίηση όσων δεν ευθυγραμμίζονται με το αφήγημά τους. 

Από τη μία, μέλη της αριστεράς μάς στοχοποιούν δημόσια με απειλές περί «τραμπουκισμού μας», κι από την άλλη, το κράτος ασκεί πίεση για να εμποδίσει μια απολύτως νόμιμη συγκέντρωση.

Το ίδιο σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η ακύρωση ειρηνικής διαμαρτυρίας του Ιερού Λόχου, σχετικά με τη βλάσφημη αφίσα της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά, όπου η γενική απαγόρευση συγκεντρώσεων και η απειλή συλλήψεων, οδήγησε στην ματαίωση της κινητοποίησης, ενώ την ίδια ώρα επιτράπηκε πορεία με συνθήματα μίσους από αριστερές οργανώσεις, φυσικά με την ανοχή του συστήματος.

Ανάλογη φίμωση υπήρξε στη δημοσιοποίηση της επιτυχίας μας (του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ), να ακυρωθεί ανοιχτή συγκέντρωση για την ανάγνωση παραμυθιού σε παιδάκια από τρανς λοατκι, σε παιδικό σταθμό.

Όπως επίσης απέκρυψαν δράσεις - εκδηλώσεις μας,  κατά της υιοθέτησης παιδιών από τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.Ίσως σε κάποιο άλλο άρθρο να αναφερθώ αναλυτικότερα σε παρασκήνια από τις αμέτρητες δράσεις του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ, άγνωστα σε πολλούς, έχοντας τη συνεχή παρουσία μας  μέσα στην κοινωνία από το 2011.

Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή που η έννοια της «κανονικότητας» δαιμονοποιείται, και όποιος την υπερασπίζεται στοχοποιείται. Ο οικογενειάρχης που εργάζεται τίμια, σέβεται τις αξίες της πατρίδας και της θρησκείας, και θελει να μεγαλώνει παιδιά με ήθος, παρουσιάζεται πλέον περίπου ως ο σατράπης «πατριάρχης»,  που το μεταφραζουν φυσικά ως κακοποιητικό στοιχείο. 

Το παρακράτος και οι μηχανισμοί τους δρουν πλεον φανερά και απροκάλυπτα ενώ έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την κανονικότητα σε παρωχημένο κατάλοιπο και την "ντροπή" τους ως πρότυπο.

Με εργαλεία όπως τα  μέσα μαζικής ενημέρωσης, την πολιτική ορθότητα και τη συστηματική αλλοίωση των εννοιών, έχουν πετύχει κάτι πολύ τρομακτικό: να παρουσιάζουν τους νοικοκύρηδες ως «συμμορίες» που εμπλέκονται με συμμορίες αριστερών καταγωγίων. Όσοι δεν υποτάσσονται στο δικό τους αφήγημα, βαφτίζονται «φασίστες» ή «οπισθοδρομικοί», μόνο και μόνο επειδή επιμένουν σε αξίες που κάποτε ήταν αυτονόητες. Έχουν καταφέρει να διαιρέσουν την κοινωνία, να σπείρουν καχυποψία και να αποκόψουν τον πολίτη από κάθε τι συλλογικό, από κάθε τι σταθερό. Θέλουν να σε πείσουν πως αν αγαπάς την πατρίδα, είσαι επικίνδυνος· πως αν πιστεύεις στον Θεό, είσαι καθυστερημένος· πως αν θες να ζήσεις με αξιοπρέπεια, είσαι εχθρός της «προόδου».

Αυτός ο πόλεμος δεν είναι πλέον υπόγειος  και στοχεύει πρώτα τις λέξεις. Οι έννοιες όπως "πατρίδα", "οικογένεια", "πίστη", "ευταξία" και "εθνικισμός" έχουν υποστεί αλλοίωση. Παρουσιάζονται πια ως ιδεολογικά αρνητικά φορτισμένες, ως αιτίες μίσους. Και την ίδια στιγμή, οι πραγματικές συμμορίες κυκλοφορούν ανενόχλητες, εντός και εκτός θεσμών.

Ο φόβος που καλλιεργούν δεν προέρχεται από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά είναι ύπουλος, εσωτερικευμένος. Ο φόβος να μιλήσεις. Να εκφράσεις την πίστη σου, την αγάπη σου για την πατρίδα, την ανάγκη σου για σταθερότητα, την αφοσίωσή σου στο Έθνος και στην αληθινή του ιστορία—μια ιστορία που, αν αγνοηθεί, είναι καταδικασμένη να επαναληφθεί. 

Μας θέλουν μόνους, απομονωμένους, διχασμένους. Μας χωρίζουν σε στρατόπεδα για να μη σηκώσουμε ποτέ μαζί κεφάλι. 

Κι όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων εξακολουθεί να πιστεύει σε θεμελιώδεις αξίες: πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια—και εμείς προσθέτουμε και την εργασία. 

Το σύστημα, όμως, έχει καταφέρει να σπείρει τη ντροπή και τον φόβο γι’ αυτά ακριβώς που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του λαού. 

Αν τολμήσεις να διεκδικήσεις τα αυτονόητα, κινδυνεύεις να στοχοποιηθείς και να στιγματιστείς. Μέσα από κόμματα, ιδεολογίες και ψεύτικες ταμπέλες, έχουν μάθει τον λαό να κυνηγά μόνο το προσωπικό του συμφέρον. 

Αλλά ως εδώ. Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τη σιωπή, να μιλήσουμε ξανά για τα αυτονόητα και να πάψουμε να ντρεπόμαστε για όσα μας κρατούν όρθιους. Γιατί χωρίς πατρίδα, πίστη, οικογένεια και αξιοπρέπεια στην εργασία, αυτός ο τόπος δεν έχει μέλλον. Κι αυτό το μέλλον, δεν πρόκειται να το παραδώσουμε αμαχητί.

Σήμερα δηλώνουμε άλλη μία μικρή νίκη, έχοντας κερδίσει την επιτυχία, στο κάλεσμα όπου κάναμε με την συμμετοχή της νεολαίας  και του κόσμου που παρακολούθησε και ενημερώθηκε για τις θέσεις του Κινήματος μας.

Επίσης γνώρισε ότι υπάρχει και ένα Εθνικό Εργατικό Πανελλαδικό Σωματείο - το 4Ε, όπου προασπιζεται τα συμφέροντα τους.

Εμείς στον ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ λέμε ότι όσα άνθη και να κόψουν, δεν μπορούν να σταματήσουν την Άνοιξη.

Και η  Άνοιξη είναι μία και έχει το όνομα  "Εθνική Κοινωνία".

Μαρία Δήμου από το Ε.Π.Κ ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερη Ώρα την Κυριακή 4 Μαΐου 2025