Η 19η Μαΐου δεν είναι απλά μία μέρα ακόμη στο ημερολόγιο...

19 Μαΐου – Μνήμη και Φλόγα: Η κραυγή ττων Ελλήνων του Πόντου δεν σίγησε ποτέ.

Η 19η Μαΐου δεν είναι μια ακόμη ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι μία ματωμένη επέτειος, ένα πένθος χαραγμένο στη μνήμη του Ελληνισμού, μια κραυγή που ακόμη αντηχεί από τις ακτές του Εύξεινου Πόντου. Είναι η ημέρα που θυμόμαστε — και δεν συγχωρούμε — τη γενοκτονία των Ποντίων. Πάνω από 353.000 ψυχές χάθηκαν με φρικτό τρόπο. Σφαγές, εκτοπισμοί, βασανιστήρια, βιασμοί, πορείες θανάτου. Δεν ήταν «παράπλευρες απώλειες πολέμου . Ήταν οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης. Ήταν γενοκτονία.

Ο πόνος αυτός δεν ξεθωριάζει. Μεταλαμπαδεύεται. Δεν έχει ημερομηνία λήξης, γιατί οι ρίζες μας δεν πεθαίνουν. Οι φλόγες από τα πυρπολημένα χωριά μας δεν έσβησαν ποτέ — καίνε ακόμη μέσα μας. Όσοι έμειναν όρθιοι, έφεραν την ψυχή του Πόντου στην Ελλάδα. Έχτισαν από την αρχή, με αξιοπρέπεια και καρδιά. Δεν ζητούν εκδίκηση — ζητούν δικαίωση.

Όχι στο μουσείο του δημίου Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

Και την ώρα που τιμούμε τους νεκρούς μας, η ντροπή βεβηλώνει την καρδιά της Μακεδονίας. Στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη που υποδέχτηκε ξεριζωμένους Πόντιους, στην ίδια τη γη που αγκάλιασε τον πόνο τους, λειτουργεί ακόμη μουσείο αφιερωμένο στον Μουσταφά Κεμάλ, τον πρωτεργάτη της γενοκτονίας. Είναι προσβολή. Πώς είναι δυνατόν η ίδια η πόλη που έγινε λιμάνι σωτηρίας, να φιλοξενεί τη μνήμη του δημίου; Πώς γίνεται το ελληνικό κράτος να ανέχεται κάτι τέτοιο στο όνομα της «διπλωματίας»;

Δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς σεβασμό στη μνήμη. Δεν υπάρχει συγχώρεση χωρίς αναγνώριση. Και όσο αυτό το μουσείο παραμένει, είναι σαν να χλευάζεται ο πόνος μας. Είναι σαν να ποδοπατιέται η Ιστορία. Η Θεσσαλονίκη δεν έχει χώρο για δοξαστικά μουσεία γενοκτόνων. Έχει χώρο μόνο για τα ονόματα των νεκρών μας, για τα χαμόγελα που έσβησαν πριν προλάβουν να ζήσουν.

Μνήμη σημαίνει δράση

Η μνήμη δεν είναι απλώς τελετές και καταθέσεις στεφάνων. Είναι φλόγα που πρέπει να γίνεται φωνή. Είναι ευθύνη. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι το ελάχιστο χρέος προς την αλήθεια. Όσο υπάρχουν αρνητές, όσο κάποιοι βαφτίζουν τους σφαγείς «εθνικούς ηγέτες», όσο δεν διδάσκεται η Ιστορία όπως πρέπει στα σχολεία, η γενοκτονία συνεχίζεται — όχι με όπλα, αλλά με σιωπή.

Ας γίνει αυτή η 19η Μαΐου ένα νέο ξεκίνημα. Για περισσότερη φωνή. Για πίεση. Για διεθνή αναγνώριση. Για να ξηλωθεί κάθε τι που προσβάλλει τον Πόντο — ξεκινώντας από το μουσείο της ντροπής. Οι Πόντιοι δεν ζητούν εκδίκηση. Ζητούν σεβασμό. Και τον απαιτούν.

Αιωνία η μνήμη τους. Δεν ξεχνώ. Δεν σιωπώ.

Δείτε τις δράσεις του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ κατά της ύπαρξης του μουσείου Κεμάλ εδώ