Εθνική Φάλαγγα

  Αφιέρωμα στην Πολεμική Αεροπορία. Οι Αθάνατοι του Αιγαίου! Υπάρχουν πόλεμοι που δεν ανακοινώνονται ποτέ. Δεν συνοδεύονται από δηλώσεις, από τύμπανα ή στρατιωτικά ανακοινωθέντα. Κι όμως, είναι οι πιο σκληροί. Είναι οι πόλεμοι της καθημερινής επαγρύπνησης, των σιωπηλών αναμετρήσεων, των πτήσεων πάνω από το Αιγαίο όπου η Ελλάδα μετρά τα φτερά της ελευθερίας της απέναντι στον προαιώνιο εχθρό την Τουρκία. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η Πολεμική μας Αεροπορία ζει έναν ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, οι Έλληνες αεροπόροι σηκώνονται για να φυλάξουν το Αιγαίο, τις βραχονησίδες, τα σύνορα, το ίδιο το πνεύμα της Πατρίδας. Πίσω από κάθε αναχαίτιση, κάθε εμπλοκή, κάθε πτήση πάνω από τα νησιά, κρύβεται μια ιστορία ανδρείας, μια προσευχή, μια υπόσχεση στον ουρανό: πως η Ελλάδα δεν θα σκύψει ποτέ το κεφάλι. Αυτοί οι άνδρες δεν πολεμούν για το χρήμα. Πολεμούν για μια ιδέα. Για την τιμή των προγόνων, για την αξιοπρέπεια του Έθνους, για την ελευθερία των παιδιών που κοιμούντα...

  Το Ψυχρό Μέταλλο του Καπιταλισμού.  Ο Άνθρωπος απέναντι στην μηχανή! Στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες, στα ταμεία των μεταφορών, ο Έλληνας εργαζόμενος βλέπει τη θέση του να εξαφανίζεται. Εκεί που κάποτε στεκόταν ένας άνθρωπος με πρόσωπο, χαμόγελο, λόγο και κόπο, στέκεται τώρα ένα μηχάνημα. Ένα ψυχρό μέταλλο που μετράει αριθμούς, κόβει αποδείξεις και αντικαθιστά τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας με το άψυχο φως μιας οθόνης. Αυτή είναι η νέα εικόνα της «προόδου» που προβάλλει ο σύγχρονος καπιταλισμός – μια πρόοδος χωρίς ανθρώπους. Η αυτοματοποίηση, μας λένε, φέρνει ευκολία. Μειώνει το κόστος, επιταχύνει τις συναλλαγές, «απελευθερώνει» τον άνθρωπο από την εργασία. Μα ποιον απελευθερώνει; Όχι τον εργάτη, όχι την υπάλληλο, όχι τον νέο που ζητάει μεροκάματο. Αυτούς τους σπρώχνει στην ανεργία, στην ανασφάλεια, στην εξάρτηση από τα επιδόματα και τη φιλανθρωπία του κράτους ή των ισχυρών. Απελευθερώνει μόνο τον καπιταλιστή, που βλέπει το κόστος του να πέφτει και τα κέρδη του να ανε...

Ανακοίνωση του Εθνικού Πολιτικού Κινήματος Ιερός Λόχος. Ως Εθνικό Πολιτικό Κίνημα Ιερός Λόχος, παρακολουθούμε με προσοχή τις επιθέσεις που δέχεται η Ε.Ο.Ν., έπειτα απο την συμμετοχή της στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για ένα σύλλογο νέων που διακατέχεται από τα ιδεώδη του Έθνους.  Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε τέτοια προσπάθεια αντιμετωπίζεται από το σύστημα με καχυποψία, συκοφαντία και πολεμική. Γνωρίζουμε από την ίδια μας την πορεία, τι σημαίνει να στοχοποιείσαι επειδή δεν αποδέχεσαι την πνευματική ισοπέδωση που προωθείται ως «πρόοδος». Γνωρίζουμε επίσης τι σημαίνει να σηκώνεις κεφάλι και να σου απαντούν με φίμωση και διώξεις. Κάθε τέτοιο φαινόμενο, είτε αφορά εμάς είτε άλλους που κινούνται με εθνική συνείδηση, αποτελεί χτύπημα στον ίδιο τον ελληνικό κορμό. Η επιβολή σιωπής απέναντι σε κάθε φωνή που μιλά για Ελλάδα, Ορθοδοξία και Αξιοπρέπεια είναι επικίνδυνη. Και είναι καθήκον όσων πιστεύουν ακόμη σε αυτά τα ιδανικά να δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη. Ο Ιερός Λόχος στέκεται...

  Η Αλύτρωτη Βόρειος Ήπειρος και η θυσία του Κωνσταντίνου Κατσίφα! Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν ήταν μόνο η αρχή του ελληνικού έπους. Ήταν η αναγέννηση του Ελληνισμού που όρθωσε ανάστημα απέναντι στην ύβρη των Ιταλών επιβουλέων. Οι Έλληνες στρατιώτες, αποκρούοντας την ιταλική επίθεση στις 14 Νοεμβρίου περνούν στην ολική αντεπίθεση. Ορμώντας από την Πίνδο, προχώρησαν προς τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, απελευθερώνοντας για τρίτη φορά τη Κορυτσά, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο μέχρι την Χιμάρα. Ήταν η Τρίτη Απελευθέρωση, μετά το 1913 και το 1914. Η ελληνική σημαία κυμάτισε ξανά στα βουνά της πίστης και της αντρειοσύνης. Η σκλαβωμένη Βόρειος Ήπειρος φαινόταν να ξανασμίγει με την ψυχή της. Μα όπως και τις προηγούμενες φορές, η χαρά πνίγηκε από τη διπλωματία και τα διεθνή συμφέροντα. Οι μεγάλες δυνάμεις μίλησαν για σύνορα, όχι για ψυχές. Κι έτσι η Βόρειος Ήπειρος, παρά το αίμα και τη θυσία, δεν στερεώθηκε στον εθνικό κορμό. Όμως το ελληνικό φρόνημα έμεινε άσβεστο. Μέσα στα χρόνια του κ...

  Το 13ωρο της υποταγής Η σημερινή ημέρα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία της ελληνικής εργασίας. Η ψήφιση του νόμου που θεσμοθετεί τη δυνατότητα 13 ωρών εργασίας ημερησίως δεν είναι απλώς μια τυπική νομοθετική πράξη. Είναι η θεσμική νομιμοποίηση της εκμετάλλευσης, η ταπείνωση του εργαζόμενου ανθρώπου, η σφραγίδα ενός καθεστώτος που υπηρετεί το κεφάλαιο και περιφρονεί τον Λαό. Ο νόμος αυτός δεν είναι μέτρο οικονομικής «ευελιξίας». Είναι μέτρο κοινωνικής υποταγής. Η εργασία, από πράξη δημιουργίας και αξιοπρέπειας, μετατρέπεται ξανά σε δεσμά. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο νέος που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του, γίνονται πάλι σκλάβοι μιας οικονομικής μηχανής που δεν ικανοποιείται ποτέ. Δεκατρείς ώρες εργασίας σημαίνουν δεκατρείς ώρες λιγότερης ζωής. Σημαίνει λιγότερος χρόνος για οικογένεια, για ξεκούραση, για πνευματική καλλιέργεια. Ο άνθρωπος δεν ζει πια για να εργάζεται, εργάζεται για να επιβιώνει και τελικά να εξαντλείται. Η παραγωγή γίνεται φυλακή και ο εργάτης κρατούμενο...

  Η ευλογιά, η αδιαφορία και η σιωπή των πολιτικών. Πώς χάνονται οι άνθρωποι πίσω από τα κοπάδια. Το αθηνοκεντρικό κράτος ξεκλειρίζει κοπάδια αιγοπροβάτων και οικογένειες κτηνοτρόφων. Δυστυχώς η σφαγή δεν γίνεται μόνο στα μαντριά αλλά και στις ζωές των ανθρώπων. Αυθαίρετη, κρατικά επιβεβλημένη, χωρίς καμία πρόνοια.  Πριν λίγες μέρες, ένας κτηνοτρόφος ξεψύχησε από τη στεναχώρια του, με τα τελευταία του λόγια να είναι -"το κ@λοκράτος μου πήρε τα ζώα μου". Κάποιος άλλος πήρε τα βουνά ψάχνοντας τον για μέρες, άλλος κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική μη αντέχοντας την πραγματικότητα που του επέβαλε το "κ@λοκράτος". Οικογένειες κτηνοτρόφων θρηνούν όχι μόνο γιατί έχασαν το βίος τους, αλλά γιατί το ζωικό κεφάλαιο δεν είναι άψυχα μηχανήματα. Οι  ιστορίες αυτές δεν είναι αριθμοί, είναι ρήγματα ζωής. Στην Ξάνθη, στην περιοχή του Τοπείρου, από τους 135 κτηνοτρόφους έχει μείνει μόλις ένας. Η διάλυση εξαπλώνεται με ραγδαίο ρυθμό σε Σέρρες, Πέλλα, Ημαθία, Θεσσαλία. Δεν είναι απλώς οικ...