Η διαχρονική αποτυχία του κράτους να στηρίξει τους ακρίτες.
Δύο ημέρες μετά το νέο περιστατικό στο Καστελλόριζο όπου ενα παιδάκι αναγκάστηκε να διακομιστεί στην Τουρκία λόγω ανεπάρκειας και αποτυχίας του υπάρχοντος συστήματος υγείας να προστρέξει και να επιληφθεί του σοβαρότατου περιστατικού (εν δυνάμει ακρωτηριασμός), έρχεται η καταγγελία από τον Πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ ο οποίος επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι στο νοσοκομείο Ρόδου λειτουργούν μόνο οι 2 από τις 7 διαθέσιμες χειρουργικές αίθουσες λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων και νοσηλευτών. Επίσης, δεν υπάρχει ενδοκρινολόγος ενώ δεν λειτουργεί ΜΕΘ Παίδων, με αποτέλεσμα τα παιδιά που χρειάζονται νοσηλεία να διακομίζονται στην Αθήνα.
Δεν θα κάνουμε μακροοικονομική ανάλυση περί του αν συμφέρει περισσότερο να λειτουργεί η ΜΕΘ ή τα παιδιά να αποστέλλονται στην Αθήνα, αν και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτη η διαδικασία επιστράτευσης ιπταμένων μέσων, μακροπρόθεσμα να ειναι πιο δαπανηρή.
Ωστόσο, δεν ειναι όλα ζήτημα οικονομίας. Διότι δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κανέναν γονέα πως ειναι καλύτερο οικονομικά, το παιδακι του που κινδυνεύει να χασει το χέρι του, να μεταφερθεί αεροπορικώς στην Αθήνα, αντί να νοσηλευτεί επαρκώς στην περιοχή του.
Πάνω όμως απο τα οικονομικά και πάνω απο τον ανθρώπινο πόνο, βρίσκεται το εθνικό συμφέρον. Και αυτό επιτάσσει η φροντίδα και η μέριμνα του Κράτους να είναι ισχυρότερη στις ακριτικές περιοχές απο την Πρωτεύουσα. Διότι ειναι ο μόνος τρόπος να κρατηθούν εκεί οι Ακρίτες. Διότι είναι ο καλύτερος τρόπος να επικοινωνηθεί πως το κράτος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του κάθε σπιθαμή εδάφους, όσο μακρυά ή κοντά κι αν απέχει από το κέντρο του.
Η εγκατάλειψη των συνόρων και των παραμεθόριων περιοχών δεν είναι νέο φαινόμενο. Από τις εποχές του μεσαιωνικού Ελληνισμού είδαμε βυζαντινές επαρχίες/θέματα, να εγκαταλείπονται από Αυτοκράτορες και λίγο μετά αυτές να χάνονται από τους εισβολείς...
Δυστυχώς δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας. Στον καιρό της Αρχαίας Αθήνας, ο Κίμων εξεστράτευσε στην Κύπρο για να υπερασπιστεί τους Έλληνες εκεί. Στην σημερινή εποχή του "κράτους της Αθήνας", η κρατική μέριμνα και φροντίδα δεν φτάνει ούτε μέχρι τη μέση της διαδρομής, στο Καστελλόριζο.
Αλίμονο, ένα Εθνικό Κράτος μόνο, μπορεί να αντιληφθεί την πολυσήμαντη αξία των ακριτών και να τους υποστηρίξει όπως πρέπει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου