ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

 ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ

Του Ηλία Παναγιώταρου (δανεισμένο από το blog του) 

Παρακολουθώντας κάποιος οτιδήποτε έχει να κάνει με ανακύκλωση στις ειδήσεις,

βλέποντας τα πάμπολλα διαφημιστικά σποτ εταιριών, μελετώντας καταχωρημένα              χρηματοδοτούμενα και επιδοτούμενα ρεπορτάζ σε εκπομπές, ακούγοντας τους διάφορους αρμόδιους σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρεί την χώρα μας να πρωτοστατεί και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία στην ανακύκλωση.

Είναι όμως έτσι; ή μιλάμε για μία απίστευτων διαστάσεων επικοινωνιακή φούσκα;

(παπάτζα κατά το λαϊκότερον), η οποία απορροφά τεράστια εθνικά και κοινοτικά κονδύλια με θλιβερά όμως αποτελέσματα.

Η αττική παράγει περίπου 1.800.000 τόνους απορριμμάτων κατά έτος.. Από αυτά μέσω των <<περίφημων>> και εσχάτος καφέ κάδων, αλλά και από αλλού ανακυκλώνονται λιγότερο από 20% για την ακρίβεια 150.000 τόνοι, ήτοι 16,6%. 

Αριθμοί θλιβεροί αν υπολογίσει κανείς την αναλογία κόστους απόδοσης σε σχέση με το ποσοστό ανακύκλωσης μέσω των μπλε κάδων.

Το όλο εγχείρημα είναι μια τραγική αποτυχία.

Το δε τραγικότερο είναι ότι πυκνά συχνά σε διάφορα φόρουμ, εκδηλώσεις ή ημερίδες σχετικά με την ανακύκλωση όλοι οι εμπλεκόμενοι, ΕΕΑΑ ( Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης), κρατικοί και αυτοδιοικητικοί φορείς αλληλοσυγχαίρονται για τις τραγικές επιδόσεις τους, ρίχνοντας μέσω διαφόρων τρικ στάχτη στα μάτια του πόπολου.

Κατά αυτό τον τρόπο συνεχίζεται η πανάκριβη χρηματοδότηση μιας παντελώς αποτυχημένης μεθόδου ανακύκλωσης. Αν υποχρεωτικά υπήρχαν αυστηροί στόχοι ανακύκλωσης, οι οποίοι θα συνδέονταν με τη συνέχιση ή όχι της χρηματοδότησης των διαχειριστών των μπλε ή πράσινων, καφέ ή άλλου χρώματος κάδων, τότε θα είχαν πραγματικά <<σφίξει >> κό..  και θα υπήρχαν τα θεμιτά αποτελέσματα.

Από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες απάτες, είναι η ανακύκλωση του πλαστικού. Σε παγκόσμιο επίπεδο η ανακύκλωση των πλαστικών απορριμμάτων δεν ξεπερνά το 1%.

Αυτή τη στιγμή περισσότερο από 350,000,000 τόνοι πλαστικών απορριμμάτων είναι <<παρκαρισμένοι>> σε ολόκληρη την υφήλιο.

Αυτό το αστρονομικό νούμερο προβλέπεται να τριπλασιαστεί μέχρι το 2060.

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπάρχει η εκούσια οφθαλμαπάτη, ότι γίνονται μεγάλα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Μεγάλες δαπανηρές εκστρατείες δήθεν ενημέρωσης και όλα πάνε πρίμα.

Παραπλανιτικές στη συντριπτική πλειοψηφία στις διαφημίσεις των πολυεθνικών εταιρειών αλλά και εγχώριων εταιρειών, ότι οι συσκευασίες τους προέρχονται από ανακυκλώσιμο ή ανακυκλωμένο πλαστικό χωρίς να αναγράφουν - αναφέρουν ευκρινώς σε τι ποσοστό (που συνήθως είναι πάρα πολύ μικρό) αυτό είναι.

Αλληλο Βραβεύσεις, αυτοεπιβραβεύσεις των φορέων της ανακύκλωσης για τη δήθεν αποτελεσματικότητά τους, ενώ στην πραγματικότητα πολλοί εξ αυτών θα έπρεπε να έχουν διαβεί το κατώφλι κάποιου αδέκαστου εισαγγελέα που θα ερευνούσε την αποτελεσματικότητα τους, καθώς και τη διασπάθιση δημοσίου ή κοινοτικού χρήματος που εισπράττουν για να ανακυκλώνουν.

Η ανακύκλωση και διαχείριση των απορριμμάτων είναι η νέα τεραστίων διαστάσεων μπίσνα.

Επιδοτούμενα κονδύλια εκατοντάδων δις ευρώ εκμαιεύονται από εθνικά και κοινοτικά ταμεία. Μάχες μεταξύ των <<περίφημων>> αλλά πλέον <<ξεπλημένων>> νταβατζήδων (σύμφωνα με τον Κώστα Καραμανλή) για το ποιος θα τα πάρει.

Αν έφερναν αποτελέσματα χαλάλι τους, αλλά τα χρόνια περνούν και ουδείς βλέπει φως στον ορίζοντα.

Τα 4 εργοστάσια επεξεργασίας - ανακύκλωσης των απορριμμάτων της αττικής τα οποία έχουν εξαγγελθεί εδώ και μια 10ετία, δεν πρόκειται να είναι έτοιμα πριν περάσουν 3 ακόμη χρόνια (σύμφωνα με τους πλέον αισιόδοξους).

Η χωματερή στη φυλή, με το ζόρι αντέχει άλλο 1,5 χρόνο. Η παγκόσμια βιομηχανία πλαστικών σύμφωνα με τα όσα μας λένε θα έπρεπε να έχει μια ραγδαία πτωτική πορεία.

Αμ δε !

Όλα αυτά τα χρόνια της υποτιθέμενης ανακύκλωσης, οι εν λόγω έχουν υπερ διπλασιάσει την παραγωγή, τα εργοστάσια και τα κέρδη τους!!!

(δεν είμαστε κατα του επιχειρείν, είμαστε κατά του βλάπτειν).

Η παγκόσμια βιομηχανία πλαστικού ποτέ δεν είχε σκοπό να περιορίσει ή εξαλείψει τη παραγωγή πλαστικού.

Μέσα από ένα δαιδαλώδες πλαίσιο ασαφειών και νόμων καταφέρνουν να είναι από τη μία “καλυμμένοι” ως προς τις υφιστάμενες κατόπιν συνεννοήσεως με τους θεσμούς υποχρεώσεις της και από την άλλη να αυξάνει συνεχώς την παραγωγή της.

Εδώ και 10ετίες η “βολική” δέσμευση των βιομηχανιών παραγωγής πλαστικού, είναι να παράγουν ανακυκλώσιμα προσοχή όχι ανακυκλωμένα προϊόντα.

Οι λέξεις ανακυκλώσιμο και ανακυκλωμένο είναι σχεδόν πανομοιότυπες, έχουν όμως εντελώς διαφορετική έννοια.

Η πρώτη σημαίνει ότι το προϊόν δύναται να ανακυκλωθεί, ενώ η δεύτερη σημαίνει ότι το προϊόν προέρχεται από ανακύκλωση παλαιότερου προϊόντος.

Κατά αυτό τον τρόπο οι βιομηχανίες ξεγελούν νομίμως τους καταναλωτές φτιάχνοντας ανακυκλώσιμα αλλά και όχι ανακυκλωμένα πλαστικά προϊόντα.

Δυστυχώς οι νόμοι στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά μέρη στο εξωτερικό, δεν είναι ούτε αυστηροί, ούτε σαφείς.

Όλα τα προϊόντα πλαστικού που κυκλοφορούν υποχρεωτικά πρέπει να είναι ανακυκλώσιμα, για αυτό και στο κάτω μέρος τους έχουν ένα τρίγωνο που σχηματίζεται από 3 βελάκια και έναν αριθμό.

Το τρίγωνο δεν υποδηλώνει (όπως νομίζουν οι περισσότεροι) ότι το προϊόν είναι προϊόν ανακύκλωσης, αλλά ότι δύναται προαιρετικά να ανακυκλωθεί.

Αυτή είναι και η μεγάλη οφθαλμαπάτη.

Κατά αυτό τον τρόπο αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τις διάφορες διαφημιστικό καμπάνιες σχετικά με το θέμα, θα διαπιστώσει ότι προϊόν είναι δυνητικά ανακυκλώσιμο.

Η υποκρισία του κράτους ξεχειλίζει με την κήρυξη του πολέμου στα πλαστικά καλαμάκια μιας χρήσης λες και αυτό είναι το πρόβλημα, όταν χιλιάδες προϊόντα μιας χρήσεως κατασκευασμένα από ένα ανακυκλώσιμο υλικό αλλά όχι ανακυκλωμένα, κατακλύζουν τις ζωές μας.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις πλαστικές σακούλες στα σούπερ μάρκετ και καταστήματα.

Απαγόρευσαν αυτές που διανέμονταν δωρεάν και όχι αυτές τις οποίες μπορείς να πάρεις με κάποιο αντίτιμο!!!

Δηλαδή, αν τις αγοράζεις δεν ρυπαίνουν;;;

Επίσης δωρεάν σακούλες συνεχίζουν να παρέχουν στα μανάβικα εντός και εκτός σούπερ μάρκετ, στα ψιλικατζίδικα, στα μίνι μάρκετ κλπ. 

Σκέτη κοροϊδία!

Αν θες να φέρεις τομή, απλά τις απαγορεύεις παντού δια ροπάλου, έτσι ώστε ο καταναλωτής να επανέλθει στις πρακτικές του απώτερου παρελθόντος. Διχτάκι, καροτσάκι, χαρτοσακούλες και τσάντες πολλαπλών χρήσεων.

Και κατά την ίδια λογική εφόσων πρέπει να περιοριστεί η παραγωγή πλαστικού και εκτοξευτεί ανακύκλωση, το κράτος οφείλει να θεσπίσει έναν απλό νόμο, ο οποίος θα έλεγε ρητά χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις, ότι μετά την πάροδο ενός εύλογου αλλά σύντομου χρονικού διαστήματος, θα απαγορευόταν η παραγωγή εμπορίας εισαγωγή, μεταπώληση πάσης φύσεως μη ανακυκλωμένων πλαστικών προϊόντων, αρχίζοντας από τα μιας χρήσεως.

Τότε και μόνον τότε θα “έτρεχαν” ή μάλλον θα “πέταγαν” όλοι οι εμπλεκόμενοι να ανακυκλώσουν τα πάσης φύσεως πλαστικά, ελλείψη των μη ανακυκλωμένου πλαστικού, να αντικαταστήσουν το πλαστικό με άλλα υλικά κλπ.

Ένα σοβαρότατο πρόβλημα στην ανακύκλωση πλαστικών, είναι ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη τα οποία υποδεικνύονται με έναν διαφορετικό ανά είδος αριθμό που βρίσκεται στο μέσο του τριγώνου με τα βελάκια.

Το κάθε είδος ανακυκλώνεται ξεχωριστά.

Το εν λόγω πρόβλημα αφορά την βιομηχανία πλαστικών και τους εμπλεκόμενους με την ανακύκλωση φορείς.

Με την αυστηροποίηση της νομοθεσίας είναι σίγουρο ότι θα βρουν άμεσα λύση, όσο όμως η νομοθεσία παραμένει ασαφής και αιόλει, το πρόβλημα με τα πλαστικά απορρίμματα θα διογκώνεται συνεχώς.

Άλλο ένα πρόβλημα για το οποίο όμως έχουν βρεθεί λύσεις και μάλιστα πολύ πρακτικές, είναι το τι θα γίνουν οι τεράστιες ποσότητες πλαστικών απορριμμάτων που έχουν συσωρευθεί και δεν δίνονται να ανακυκλωθούν παρότι θεωρητικά είναι ανακυκλώσιμες.

Δεν υπάρχουν υποδομές - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να ανακυκλωθούν - επαναχρησιμοποιηθούν όλοι αυτοί οι τύποι διαφορετικών πλαστικών.

Οι λύσεις πέρα από τη ρυπογόνο καύση, είναι η εξής: όλα αυτά τα πλαστικά “σκουπίδια” γίνονται τρίμμα, αναμιγνύονται με άλλα δομικά υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται σε κατασκευή υψηλής ποιότητας πεζοδρομίων, τούβλων και οδοστρωμάτων.

Όσοι το έχουν εφαρμόσει, έχουν δει αξιοζήλευτα αποτελέσματα!

Για να υπάρχει ουσιαστική ανακύκλωση των πάσης φύσεως πλαστικών να υπάρξει δραστική μείωση στην παραγωγή νέων πλαστικών, πρέπει να σταματήσουν οι ιθύνοντες να εθελοτυφλούν και να εμπαίζουν τους καταναλωτές.

Εφόσων η αχαλίνωτη χρήση πλαστικού βλάπτει το περιβάλλον, η μοναδική λύση είναι δραστικά μέτρα περιορισμού του. Όλα τα άλλα είναι απλά δικαιολογίες.

Ένα κείμενο του Ηλία Παναγιώταρου

Βλέπε: Blog Ηλία Παναγιώταρου    (https://www.panagiotaros.gr/2023/10/blog-post_11.html?m=1)