Στρατηγικός σχεδιασμός. Τι πρέπει να προσέξουμε!

 Η Ελλάς (αφήνοντας εκτός τον πολιτικό της παράγοντα από το παρόν άρθρο), οφείλει στην προσεχή τετραετία να επενδύσει περί τα 20 δις € για την ανανέωση του στόλου επιφανείας, την επικαιροποίηση συστημάτων, την προμήθεια όπλων για τα διαθέσιμα πολεμικά μέσα και την ανάπτυξη σχετικών τεχνολογιών.

Οικονομικά μιλώντας, οφείλει να επιτύχει μια αύξηση ΑΕΠ περί τα 9% στην τετραετία, ανεβάζοντας το ΑΕΠ από τα 220 δις€ που εμφανίζει σήμερα στα 240 δις €. Δηλαδή με μια ποσοστιαία αύξηση περίπου 2% ετησίως και αφοσίωση/δέσμευση του πλεονάσματος στο Πολεμικό Ναυτικό, να χτίσει τον στόλο που απαιτείται για την διασφάλιση της ναυτικής της κυριαρχίας που συνεπάγεται εδαφική συνοχή για την νησιωτική της έκταση.

Όσον αφορά την επένδυση των κεφαλαίων πρέπει σταδιακά να περιοριστεί η φυγή τους προς το εξωτερικό, (δαπανώντας μόνο για εξειδικευμενα συστήματα και οπλα) και να επικεντρωθεί στην δημιουργία και ανάπτυξη ιθαγενών λύσεων. 

Η ναυπήγηση, η ενσωμάτωση ανοικτών τεχνολογιών, η δοκιμή και χρήση εγχώριων τεχνολογικών καινοτομιών, οφείλει να γίνει προτεραιότητα, διότι έτσι θα δημιουργηθεί κέρδος και επιστροφή μέρους του επενδεδυμενου κεφαλαίου στην εθνική οικονομία. 

Η επιστροφή αυτή και εκ του μηδενός δημιουργία εθνικού παραγωγικού οικονομικού κλάδου στρατιωτικών εξοπλισμών επιτυγχάνεται μόνο με σταθερό και μακροπερίοδο πρόγραμμα επενδύσεων.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Τουρκίας που εμφανίζει σταθερή αύξηση εξαγωγών περίπου 30% ετησίως. Το 2018 το ύψος εξαγωγών Στρατιωτικού υλικού βρισκόταν στα 2 δις $ και το 2022 έφτασε στα 4,4 δις $. Σημειωτέον, το 2006 ήταν μόλις στα 490 εκατομμύρια $ δηλαδή "ούτε μισό δις $".

Το κέρδος από την αύξηση των εξαγωγών μετατρέπεται σταδιακά σε όλο και ισχυρότερο χρηματοδότη της έρευνας για νέες τεχνολογίες, άρα αύξηση της αξίας του εξαγώγιμου προϊόντος και εκ νέου αύξηση των εσόδων από εξαγωγές.

Αφήνοντας εκτός συζήτησης το απαράβατο θέσφατο πως "η διπλωματική ισχύς βασίζεται στην στρατιωτική ισχύ", πρέπει να συνυπολογίσουμε στον κρατικό σχεδιασμό, πως η αύξηση και ισχυροποίηση των στρατιωτικών εξοπλισμών αλλά κυρίως της παραγωγικής ικανότητας σε στρατιωτικους εξοπλισμούς υψηλής απόδοσης, δημιουργεί για ένα κράτος επιπλέον διαπραγματευτική ισχύ, καθώς μία οικονομία με μεγάλες δυνατότητες παραγωγής στρατιωτικου υλικού, ειδικά σε τεταμένες περιόδους, απολαμβάνει αυξημένου συντελεστή βαρύτητας και σημασίας.

Εν κατακλείδι, οι τρεις κορβετες (και όχι φρεγάτες βάσει χαρακτηριστικών), που ναυπηγουνται στην Γαλλία για το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, προσδίδουν ελάχιστα στην άμυνα της Πατρίδας, στέκονται σχεδόν μόνες τους δίπλα σε έναν γηρασμένο στόλο σχεδόν 50+ ετών, και αφαιρούν από την οικονομία πολλά περισσότερα από αυτά που προσθετουν  ειδικά στο αίσθημα ασφάλειας.

Ένα Έθνος-κράτος που επιθυμεί να παραμείνει ελεύθερο, οφείλει να διατηρεί ένα θετικό ισοζύγιο όσον αφορά την παραγωγή/προμήθεια εξοπλισμών, διατηρώντας δηλαδή μια σχετική και αναλογική αυτάρκεια. Το Έθνος μας διαθέτει τις νοητικές δυνάμεις να παράξει προηγμένες τεχνολογίες και καινοτόμες αμυντικές λύσεις, φτάνει κάποιοι να απελευθερώσουν αυτές τις δυνάμεις από το τεχνικό κατενάτσιο στο οποίο λειτουργούμε διαρκώς εδώ και 50 χρόνια υπό κυβερνήσεις μειοδοσίας, κλεπτοκρατίας και ανικανότητας.

Ευστάθιος Δαφνομήλης